WEEKEND #1 (6.9 - 8.9)

VRIJDAG:

Na een lange stage week begon op vrijdag mijn weekend. Ik besloot toen om gelijk uit bed te komen ondanks ik vroeg wakker was, zodat ik mijn wasjes kon gaan doen. Het feit dat ik mijn eigen handwasjes moet doen shockeerd mij nog steeds elke keer weer. En vooral die vrijdag....

Ik had wat water op het vuur gezet, zodat het kon gaan koken. Maar na 5 minuten stroomde heel mijn pan over met water, terwijl het nog niet eens aan de kook was. God mag weten waardoor dat kwam, ik heb er verder ook niet meer naar gekeken dus heb verstandig van pit veranderd zodat het incident niet nog eens zou gebeuren.

Die middag ging ik natuurlijk weer naar het strand, met wat huisgenoten. We hebben toen gelegen bij Chill, omdat die avond van 17-18 weer de Happy Hour zou zijn. Dat doen we meestal op de vrijdag, zodat we gemakkelijk door kunnen naar de Happy Hour. Na die Happy Hour zijn de meeste huisgenoten weer terug naar huis gegaan en heb ik heerlijk genoten van een lekkere powernap. Als avondeten hadden we voor die dag besloten dat we met een stuk of 12 huisgenoten pannenkoeken gingen bakken om het op de binnenplaats lekker op te eten. Zo gezegd zo gedaan, Romy had ondertussen onze pannenkoeken gebakken met nog wat andere huisgenoten. En het enige wat ik hoefde te doen is ze lekker op te knabbelen. 

Ik vond dat een erg gezellig moment, alhoewel we wel verdeeld waren over 2 grote 'picknicktafels'. Na de pannenkoeken avond was het klaarmaken en met zijn allen naar Wet&Wild. Wet&Wild was weer intens genieten met veel drankjes, dansjes en lachjes. Zie hier de groepsfoto: 

Na Wet&Wild besloot ik maar om gelijk naar huis te gaan i.p.v. nog even op de binnenplaats te zitten, omdat ik helemaal gesloopt was van de wilde avond. 

ZATERDAG: 

Zaterdag was voor bijna heel het huis een lamme dag. Niemand wist zo goed wat we moesten gaan doen, en eigenlijk had ook niemand echt zin om iets te bedenken wat we zouden gaan doen. De helft lag al ergens aan het strand en de andere helft zou er nog naar toe moeten komen. Een andere helft lag lekker te koekeloeren bij Papagayo en een andere helft zou dus daar nog naar toe gaan. Waardoor Romy en ik besloten om lekker naar Papagayo te gaan. (Papagayo is een soort ''natuurlijk zwembad'' bij Jan Thiel. We hebben daar wat geluncht, wat gezwommen en een hele boel foto's gemaakt. Tegen het einde van de middag moesten Romy en ik weer terug naar huis, om ons om te kleden voor de Happy hour bij Zanzibar en om voor 4 andere huisgenoten nog spullen op te halen thuis. 

Zo sloom als Romy en ik zijn kregen we het voor elkaar om rond 17.15 aan te stranden bij Zanzibar waarbij we aan de bar stonden en er stond ''CASH ONLY'', waardoor we ineens moesten gaan cashen. Gelukkig was er een geldautomaat vlak bij, maar jongens WAT EEN RIJ!! We stonden een dikke 10 minuten in de rij om er vervolgens achter te komen dat het geld op was uit het geldautomaat. Waardoor we moesten doorlopen naar Van der Tweel (de AH), maar ook daar was het cashgeld op. Blijkbaar bleek er een storing te zijn bij ATM (een bank hier) en ondertussen was het al 17.30 

Romy en ik zouden dus cashgeld moeten gaan schooien bij onze huisgenoten om vervolgens tikkies terug te krijgen. Ondertussen weer aangekomen bij Zanzibar en bij onze groep vertelde een huisgenoot dat hij 'gewoon cash had gepint bij de pizzaria'. Ik dacht dat ik wel kon ontploffen. Een heeeeel tering end gelopen naar Van der Tweel om te pinnen omdat overal het cashgeld op was, om vervolgens gewoon te kunnen pinnen bij de pizzaria van Zanzibar zelf. Mijn klompen braken in duizenden stukken. Uiteindelijk hebben Romy en ik in een halfuur onze happy hour drankjes naar binnen moeten tanken, waardoor we na een tijdje ons toch wel een beetje aangeschoten voelde. 

Zodra ik erachter kwam dat ik waarschijnlijk iets te diep in het glaasje had gekeken, besloten Cheyenne en ik om een pizza te gaan delen. Ik kan jullie eerlijk toegeven dat die pizza enorm slecht gevallen is waardoor ik geen drank meer naar binnen kreeg omdat ik telkens het gevoel had alsof ik over m'n nekje zou gaan. 

Rond 22.30 besloten we met een groepje weer naar huis te gaan, we hebben nog even op de binnenplaats gezeten maar ik voelde mij zo slecht dat ik na een uur toch besloot om naar huis te gaan en lekker in mijn bed te gaan liggen. 

Wat een verschrikkelijke nacht was dat!! Ik had geen oog dicht gedaan en om 7.30 besloot ik om nog even bij te slapen zodat ik niet AL te gaar zou zijn als voor de zondag. Uiteindelijk heb ik 2 hele uren geslapen en moest ik nog heel de dag oppassen.

ZONDAG:

Oppassen? Ja, oppassen. Toen ik zaterdagavond op tijd naar mijn huis was gegaan had Romy nog besloten om met een groep huisgenoten naar de shoarmaboot te gaan voor een kapsalon om vervolgens met de baas van de Tijd (een restaurant) af te spreken dat ze wel wilde oppassen op zijn pup van 5 weken. 

Dus zodoende stonden Romy, Micaela, Tessa en ik om 12 uur bij S. in zijn voortuin om de pup Mundi op te halen. Mundi was een zwerfhond geweest. S. had hem gevonden in een doos ergens langs de weg, meegenomen naar huis en ervoor gezorgd. We zouden met Mundi naar het hondenstrand gaan omdat S. had vertelt dat hij van zwemmen hield. 

In de auto onderweg terug naar huis kwam ik erachter dat Mundi nogal van knuffelen hield, waardoor ik de gelukkige was die alle knuffels met hem mocht delen. Alhoewel ik wel helemaal onder de haren zat toen ik uit de auto kwam. We zijn met Mundi  naar huis gereden en we hebben hem daar voorgesteld aan de andere huisgenoten. Want de andere huisgenoten wisten natuurlijk ook allemaal van de komst van Mundi. We hebben toen lekker geluncht met wat huisgenoten (broodje knakworst) en Mundi kreeg ook een stuk knakworst. Je merkte wel dat ik de enige was die de hond wat manieren wilde leren, want de rest vond hem allemaal erg schattig en leuk. 

Tuurlijk was hij erg schattig en leuk, maar hij was ook zeker een boef die nog opgevoed moest worden en manieren moest leren. Die middag zijn we op advies van S. naar het hondenstrand geweest, omdat S. aangaf dat Mundi van zwemmen hield. Eenmaal bij het hondenstrand aangekomen, kwamen Micaela en ik tot de conclusie dat Mundi harstikke bang was voor water. Hij was helemaal aan het trillen en wilde eigenlijk zo snel mogelijk het water weer uit. Hij was niet aan het trillen omdat het koud was, want het water en de temperatuur buiten het water is alles behalve koud. Maar wij concludeerden dat het kwam door de angst van het water. Ook kregen we het gevoel alsof Mundi nog niet had ontbeten waardoor Tessa en Romy besloten om naar van der Tweel te gaan, om wat brokjes en hondenpaté voor Mundi te halen. Toen we de paté eenmaal in een bakje hadden, at hij het op alsof zijn leven er vanaf hing en hij al lang geen eten had gehad. 

Het liefst gaven we hem het hele bakje paté, totdat Tessa zei ''Jongens, kijk. Zijn buik zwelt helemaal op''. Niemand had het door, maar met een welgevulde maag en een hoop gezelligheid besloten we maar om Mundi weer terug naar zijn baasje te brengen. We hadden wel weer genoeg met hem gespeeld.

Toen we hem bij S. afzette en daarna naar huis gingen stuurde S. een foto naar Romy: ''Kijk, Mundi is helemaal gesloopt'' maar dat waren wij ook...