CURAÇAO, HERE I COME!!

Het is 19 augustus, ik had besloten om op tijd te gaan slapen zodat ik goed uitgerust zou kunnen zijn voor de grote vlucht van morgen.. maar leer mij mezelf kennen, ik heb geen oog dicht gedaan..

Ik was ontzettend zenuwachtig om voor dinsdag 20 augustus, de dag dat ik naar Curaçao zou vliegen. Voor 4 HELE MAANDEN, waar the fuck ben ik aan begonnen dacht ik bij mijzelf. Waar leek het mij een goed idee om voor 4 maanden naar Curaçao te gaan om daar mijn stage te gaan lopen. Waarom had ik niet voor Malta gekozen ofzo, stel ik zou heimwee krijgen of what so ever zou ik veel sneller thuis zijn met het vliegtuig. En ook zouden vrienden en/of familie mij makkelijker kunnen opzoeken. 

Maar nee, ik wilde wat uitdagender, ik wilde namelijk naar Curaçao. Omdat ik wist dat het een prachtig eiland zou zijn met een hoop feestjes, maar hoe mijn stage zou zijn, had ik nog geen seconde aan gedacht. 

20 augustus brak aan en voor dat mijn moeder en ik naar Schiphol zouden rijden heb ik denk ik nog 3 à 4 keer allebei mijn koffers open en dicht gemaakt, in en uitgepakt om zeker te weten dat ik niks was vergeten of om er nog snel wat extra's bij te stoppen. Want ik stond stijf van de stress, ik had het niet meer. Diezelfde ochtend kwam mijn tante met mijn twee nichtjes om mij uit te zwaaien. Ik had eigenlijk alles onder controle totdat ik de afscheidsknuffel moest geven, toen brak ik in een en had ik nog meer gewild dat ik voor een stageland in Europa  had gekozen. 

Maar daar ging ik dan, richting Schiphol met mijn moeder en Fleur. Zij zouden de twee zijn die ik als ''allerlaatst'' zou zien. Niet dat ik dood zou gaan, maar toch stel... waren hun de laatste twee van vrienden en familie die ik had gezien. Dit was mijn eerste keer een grote vlucht met veel koffers in mijn eentje. Gelukkig ging ik nog met 2 andere huisgenoten zodat we elkaar konden helpen met de koffers en andere dergelijke. Gelukkig hoefde ik niet bij te betalen voor mijn ruimbagage koffer nadat ik hem minstens 50 keer had gewogen om te kijken of hij wel 'echt niet te zwaar zou zijn'. 

Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, na de security check, paspoort check, koffer drops en weet ik het allemaal. Kreeg ik er meer zin in, ik ga dit gewoon doen dacht ik bij mezelf en ik kom als een herboren mens terug... In het vliegtuig heb ik eigenlijk alleen maar geslapen, tot 3 uur voor de landing en heb ik toen nog 3 uur films gekeken, namelijk; Dumbo & Mary Poppins Returns. Ook kregen we in het vliegtuig wat te eten, maar zoals gewoonlijk was het niet te kanen dus daar heb ik het liever niet over en dat moment wil ik vergeten..

In het vliegtuig kregen Taneysha, Sam en ik een discussie over hoe het vliegtuig bestuurd zou worden. Zouden ze op de automatische piloot vliegen of zou de piloot zelf het stuur vasthouden? Waardoor we het uiteindelijk aan de piloot hebben gevraagd, die ons vervolgens uitnodigde om te komen kijken in de cockpit. 

Uiteindelijk was het 14.30 en waren we ready om te landen.. maar voordat we het vliegtuig uit zouden stappen, mochten we nog even naar de cockpit. Al die knopjes, jeetje kreetje. Ik was helemaal onder de indruk, maar niet voor lang. Want zó interessant vond ik het ook niet, het was namelijk pleuris warm en ik wilde zo snel mogelijk frisse lucht binnen krijgen.. 

Op Hato aangekomen (vliegveld op Curaçao), moesten we nog lang wachten op onze koffers. Voordat we dus echt konden vertrekken naar onze woonplekken. Taneysha en Sam zouden meegaan met een kennis van ze en ik zou in mijn eentje naar de Nieuwestraat gaan, een soort van studentenhuis met allemaal studio's voor elke student 1 zodat je niks met elkaar hoeft te delen (klinkt ideaal toch?!) 

Maar hoe zou het daar zijn? Zal ik leuke huisgenoten hebben? Hoe zal mijn kamer eruit zien, ben ik tevreden of wordt  het een Expeditie Curaçao?! Meer in mijn volgende blog...